Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Διπλό μεσ' το Λονδίνο!

Ένας εκπληκτικός ΠΑΟΚ πανηγύρισε τεράστια νίκη (2-1) επί της Τότεναμ μέσα στο «Γουάιτ Χαρτ Λέιν» και παράλληλα, την πρόκριση στην επόμενη φάση του Europa League! Σαλπιγγίδης (6') και Αθανασιάδης (14') τα γκολ του θριάμβου. Τα «σπιρούνια» μείωσαν με τον Μόντριτς (38') από ανύπαρκτο πέναλτι το οποίο επέφερε και την αποβολή του Σταφυλίδη.

Συγκλονιστικός ο «Δικέφαλος» πέτυχε μια από τις σημαντικότερες νίκες στην ιστορία των ελληνικών συλλόγων στα ευρωπαϊκά Κύπελλα. Δεν σταμάτησαν λεπτό να φωνάζουν οι 2.000 οπαδοί του στις εξέδρες, την ίδια ώρα που άλλοι 1.500 ήταν έξω από το γήπεδο, αφού δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν εισιτήριο!
http://www.sport-fm.gr/article/518442

Mπόλονι:

«Είμαι πραγματικά πολύ περήφανος σήμερα, διότι ίσως κανένας δεν πίστευε ότι ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να προκριθεί από αυτό τον όμιλο. Και εμείς τα καταφέραμε μία αγωνιστική πριν από το τέλος του ομίλου. Πριν από αυτό το παιχνίδι, γνωρίζαμε τη δύναμη της Τότεναμ.

Ξέραμε ότι ακόμη και χωρίς κάποιους σημαντικούς παίκτες, έχουν πολύ δυνατή ομάδα. Οι παίκτες μου είχαν μεγάλη καρδιά και ψυχή σήμερα και φτάσαμε σε μία σπουδαία νίκη στην έδρα της Τότεναμ έχοντας στο πλευρό μας και τους χιλιάδες οπαδούς μας.

Εμείς είμαστε οι πρώτοι από την Ελλάδα που προκριθήκαμε, Μακάρι για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου να μας ακολουθήσουν κι άλλες ομάδες. Εμείς τα καταφέραμε, ίσως ακολουθήσει και ο Ολυμπιακός».


Ενώ με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο ξεκαθάρισε πως ο ΠΑΟΚ θα δει απόλυτα σοβαρά το ματς της τελευταίας αγωνιστικής. «Είπα και στο φίλο μου, τον προπονητή της Τότεναμ (Χάρι Ρέντναπ), ότι δεν θα βάλω τη δεύτερη ομάδα μου στο ματς με την Ρούμπιν Καζάν. Αλλά ξέρετε γιατί; Επειδή δεν έχω δεύτερη ομάδα… (γέλια)».

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Νικοπολίδης 1990-2010

«Ναι, λειτούργησα εκδικητικά γιατί ήθελα να αποδείξω ότι δεν ήμουν τελειωμένος» παραδέχεται πλέον ο Αντώνης Νικοπολίδης. Έχοντας πλέον κρεμάει τα γάντια του, ο εκ των κορυφαίων Ελλήνων τερματοφυλάκων μίλησε για όλους και για όλα και ήταν αρκετά αποκαλυπτικός.

Μεταξύ άλλων, ο Αντώνης Νικοπολίδης δήλωσε στην Nova:

- Για την πρώτη χρονιά στον Παναθηναϊκό, όπου πανηγύρισε την κατάκτηση του πρωταθλήματος:

«Βέβαια το ευχαριστήθηκα πολύ. Ήταν το 1990, είχα αγωνιστεί 6 ή 7 παιχνίδια, τα οποία ήταν και τα τελευταία. Το πιο κρίσιμο παιχνίδι ήταν στο Βόλο, όπου κερδίσαμε 2-1, με τον φίλο μου τον Γιώργο Καλπάκη να πετυχαίνει ένα ωραίο γκολ, το ευχαριστήθηκα δύο φορές γιατί με αυτό το γκολ πήραμε τη νίκη. Ήταν διπλή χαρά γιατί πήραμε το πρωτάθλημα, αλλά και ο φίλος μου σκόραρε σε ένα σημαντικό αγώνα».

- Για τα χρόνια στην σκιά του Γιόζεφ Βάντσικ:

«Ήταν χρόνια πιστεύω δημιουργικά για μένα. Αν και πολλοί πιστεύουν ότι ήταν 'νεκρά' χρόνια, για μένα ήταν δημιουργικά. Με την έννοια ότι στην ομάδα ήρθε ένας μεγάλης αξίας τερματοφύλακας, όπως ο Βάντσικ. Τα πρώτα χρόνια ήμουν και εκτός ομάδας, εκτός 16αδας. Αυτό που έκανα ήταν να ετοιμάζομαι. Είχα την τύχη να μας προπονεί ένας μεγάλος δάσκαλος, ο Τάκης Οικονομόπουλος. Μάθαινα. Γιατί η θέση του τερματοφύλακα, έχει μυστικά, έχει πολλά μυστικά.

» Ήμουν τυχερός, είχα δίπλα μου έναν δάσκαλο. Θα πει κανείς πως και η εμπειρία σε κάνει καλό. Πίστευα ότι είτε στον Παναθηναϊκό, είτε σε κάποια άλλη ομάδα στα 23 μου, στα 24, έχοντας ετοιμαστεί και ξέροντας τι πρέπει να κάνω, θα παίξω και θα αποδείξω την αξία μου. Από το 1993, 1994, πλέον ήμουν δεύτερος τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού, κάτι που για μένα ήταν μεγάλη επιτυχία. Ήταν πρόοδος επαγγελματικά.

» Είχα μπροστά μου έναν τεράστιο τερματοφύλακα, άρα τι έπρεπε να κάνω; Να προσπαθήσω να τον φτάσω. Να συγκριθώ μαζί του. Πράγμα δύσκολο, διότι προπονητικά μπορεί να τον φτάνω, αλλά είχε πολλές εμπειρίες. Ήμουν πίσω σε αυτό. Όμως συνέχισα στον ίδιο δρόμο.

» Πίστευα ότι μπορώ να κερδίσω περισσότερα πράγματα. Μπορεί να μην έπαιζα, αλλά ήμουν σε μια ομάδα που έκανε πρωταθλητισμό, που έκανε ευρωπαϊκές πορείες. Μέσα από αυτά κερδίζεις εμπειρίες. Όταν θέλεις να κερδίσεις κάτι, μπορείς να τα κερδίσεις και χωρίς να αγωνίζεσαι. Το πιστεύω αυτό».

- Για τον Ίβιτσα Όσιμ:

«Ήταν κάτι ξεχωριστό απ' όσα είχαμε γνωρίζει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Για την εποχή του ήταν πραγματικά πολύ μπροστά. Και προπονητικά, αλλά ήταν ένας ιδιαίτερα σκληρός και απαιτητικός άνθρωπος. Αυτά που ήθελε να περάσει, κάναμε 2-3 μήνες και μέσα από συγκρούσεις με κάποιους παίκτες για να τα καταφέρει. Ήταν κάτι ξεχωριστό. Ήταν κάτι ιδιαίτερο για μένα. Υψηλών προδιαγραφών προπονητής».

- Για το σημαντικότερο παιχνίδι στην καριέρα του:

«Τα σημαντικότερα παιχνίδια στο ξεκίνημα της καριέρας μου, είναι αναμφίβολα τα δύο παιχνίδια με την Χάιντουκ Σπλιτ. Το 95-96. Αυτά που μου έδειξαν τον δρόμο, ότι βαδίζω σωστά και ότι είναι θέμα να αποδείξω αυτό που αξίζω. Το 0-0 στο Ολυμπιακό Στάδιο, χωρίς κόσμο και το 1-1 στη Ριέκα, λόγω πολέμου, που μας έδωσε την πρόκριση στο Τσάμπιονς Λιγκ και στη συνέχεια ακολούθησε η ξέφρενη πορεία μέχρι τα ημιτελικά. Ήταν τα παιχνίδια ορόσημο στην καριέρα μου.

» Από εκεί και πέρα πίστευα πως θα πηγαίνω προς τα πάνω και ότι θα γίνω βασικός τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού και της Εθνικής ομάδας, όσο και αν χρειαζόταν να περιμένω. Πίστευα ότι στην Ελλάδα μπορώ να τα καταφέρω. Το πρόβλημα εκείνη την εποχή για τον Παναθηναϊκό ήταν ότι έπρεπε να πρωταγωνιστεί και στην Ευρώπη. Είναι δύσκολο να σταθείς εκεί. Εκεί ήταν το μέτρο σύγκρισης. Αν μπορείς να σταθείς σε αυτό το επίπεδο. Αν μπορούσες να το κάνεις αυτό, μπορούσες και τα υπόλοιπα».

- Για το σκάνδαλο με τη Ντιναμό Κιέβου που σημαδεύτηκε από τη δωροδοκία του διαιτητή:

«Ήταν ακριβώς μετά τον αγώνα στη Ριέκα. Ο Ρότσα μου έδωσε ξανά την ευκαιρία, καθώς ο Βάντσικ προερχόταν από τραυματισμό. Αλλά έγινε και αυτό. Έπαιξα ένα παιχνίδι στο Τσάμπιονς Λιγκ και δεν μέτρησε. Ήταν φανταστικό, σ' ένα γήπεδο με 100.000 κόσμο στο Λομπανόφσκι. Αυτό που έζησα στην Ριέκα, όπου οι οπαδοί ήταν ένθερμοι, το κλίμα λόγω του πολέμου, έκανε το κόσμο 'καυτό'. Εκεί ήταν πιο 'πολεμική' ατμόσφαιρα, απ' ότι στο Λομπανόφσκι. Εκεί ήταν πολύ πιο ήρεμα τα πράγματα».

- Για την περίοδο που κυριαρχούσε ο Ολυμπιακός:

«Το τελευταίο πράγμα που μπορούσαμε να σκεφτούμε ήταν η ισχυροποίηση του Ολυμπιακού. Είχαμε τα δικά μας προβλήματα. Δεν μπορούσαμε να βγούμε ούτε στην Ευρώπη. Είχαμε τα δικά μας εσωτερικά προβλήματα. Προερχόμασταν από μια πολύ μεγάλη επιτυχία την προηγούμενη χρονιά και βλέπαμε σχεδόν την ίδια ομάδα, αποδυναμωμένη από 2-3 παίκτες και να μη μπορεί να ανταποκριθεί. Αυτό που κοιτούσαμε όλοι ήταν ότι η ομάδα δεν πήγαινε καλά.

» Το πρωτάθλημα ήταν πολύ μακριά από εμάς. Δεν ήταν ότι διεκδικούσαμε το πρωτάθλημα. Πλέον εμείς μέχρι το τελευταίο παιχνίδι παίζαμε για το αν θα βγούμε στην Ευρώπη ή όχι και δεν τα καταφέραμε. Ήταν μια πολύ κακή χρονιά. Πιστεύω αν συνυπολογίσουμε την προηγούμενη χρονιά, τα παιδιά έμειναν από δυνάμεις. Τα είχαν δώσει όλα την προηγούμενη σεζόν. Είχαν πάρει νταμπλ. Είχαμε φτάσεις στα ημιτελικά. Κάπου χάνετε η αποφασιστικότητα, το πάθος όταν έχεις κάνει μια τέτοια σεζόν. Πέσαμε σε μια πολύ κακή χρονιά».

- Για το χαμένο πέναλτι του Γιοβάνοβιτς στο Παναθηναϊκός-Ηρακλής 1-0 τον Μάιο του 1998:

«Δεν το θυμάμαι καν... Έχω μια εικόνα, αλλά δεν θυμάμαι πολλά. Στα πέναλτι ήμουν πολύ κακός. Δεν είχα καλή αίσθηση, δεν πίστευα ποτέ στα πέναλτι, ότι η διάκριση ενός τερματοφύλακα θα έρθει μέσα από τις αποκρούσεις των πέναλτι. Και ακόμα δεν την πιστεύω. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάποιος θα αποκτήσει έναν τερματοφύλακα επειδή έπιασε δύο πέναλτι. Δεν το χα ποτέ στο μυαλό μου».

- Για την ήττα από τον Ολυμπιακό στον τελικό του Κυπέλλου το 1998:

«Ήταν ένας αγώνας που ξεκίνησε με τις καλύτερες προδιαγραφές για την ομάδα και τελικά το χάσαμε. Αυτά συμβαίνουν. Καμιά φορά όταν ο αντίπαλος παίζει με 10 είναι πιο συγκεντρωμένος και πιο δυνατός. Ίσως και εμείς δεν ήμασταν καλύτεροι ή πιστέψαμε ότι στην αποβολή θα πάρουμε πιο εύκολα το παιχνίδι.

» Η αλήθεια είναι ότι όλοι εκείνη την περίοδο, πίστευαν ότι ο Παναθηναϊκός προσπαθεί αν φτιάξει ξανά ομάδα. Ακόμα και τα παιδιά που έπαιζαν δεν είχαν τις εμπειρίες μεγάλης ομάδας. Βρισκόταν σε μεταβατικό στάδιο. Ο Ολυμπιακός αυτά τα χρόνια ήταν πιο δεμένος, με ίδιο προπονητής τον Μπάγεβιτς. Ήταν πιο έτοιμος από εμάς».

- Για το πρωτάθλημα που χάθηκε τη σεζόν 1999-2000 με τον Γιάννη Κυράστα προπονητή:

«Και βέβαια το άξιζε ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα. Φυσικά χάθηκε στο 2-2 με τον Ολυμπιακό στο Ολυμπιακό Στάδιο. Προηγηθήκαμε δύο φορές και ισοφαριστήκαμε δύο φορές. Πλέον εκείνη η ομάδα με την καθοδήγηση, την πειθαρχία που είχε ο κύριος Κυράστας, ο Παναθηναϊκός είχε δείξει ένα άλλο πρόσωπο. Ήταν πολύ καλύτερος. Εμπιστεύτηκε τα νέα παιδιά. Τον Μπασινά, τον Καραγκούνη, τον Γκούμα, που προέρχονταν από τις Ακαδημίες του Παναθηναϊκού και την προηγούμενη χρονιά είχαν παίξει σε κάποια ματς.

» Πλέον ήταν έτοιμοι και με τη σωστή καθοδήγηση του κυρίου Κυράστα η ομάδα όλο το χρόνο ήταν μέσα στο πρωτάθλημα, αλλά σε αυτόν τον αγώνα, αυτή η ισοπαλία μας κόστισε τον τίτλο. Αν και θυμάμαι η ήττα στην Παναχαϊκή με 1-0 μας έφερε σε πιο δύσκολή θέση. Ακολούθησε το ντέρμπι και έπρεπε να κερδίσουμε οπωσδήποτε. Αν τα καταφέρναμε νομίζω πως θα παίρναμε και τον τίτλο γιατί είχαμε πιο εύκολο πρόγραμμα. Εκείνο το ντέρμπι δεν το κερδίσαμε, αν και πιστεύω πως ήμασταν καλύτεροι».

- Για το αν σκέφτηκε να πάρει μεταγραφή στο εξωτερικό:

«Με απασχόλησε πάρα πολύ. Ήθελα να παίξω στο εξωτερικό. Είτε γιατί ορισμένα πράγματα δεν μου άρεσαν στην ομάδα εκείνη την εποχή. Ήθελα να φύγω. Προσπάθησα να κάνω μεταγραφή. Έφτασα κοντά να το πετύχω. Η μοναδική προσφορά που είχα ήταν από τη Μπόλτον. Νομίζω τον Μάρτιο του 2002, αλλά ήταν η μοναδική που είχα από μια ομάδα που αγωνιζόταν στην Τσάμπιονσιπ και ήθελε μέσω των μπαράζ να ανέβει στην Πρέμιερ Λιγκ.

» Ήταν μια επίσημη προσφορά. Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησα πολύ, μίλησα με τον κύριο Φιλιππίδη. Του ζήτησα να με αφήσει να φύγω γιατί ήταν μια συμφέρουσα πρόταση και για τον Παναθηναϊκό, αλλά αρνήθηκε και το θέμα έμεινε κάπου εκεί».

- Για την βραδιά του 1-4 από τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας σε παιχνίδι Κυπέλλου:

«Τραγικό... Τραγική βραδιά. Ξεκίνησε στραβά, τελείωσε στραβά. Πλήρη απογοήτευση γιατί ακόμα και εκείνη τη χρονιά που ξεκινήσαμε με τον Άγγελο Αναστασιάδη κάναμε μια ακόμα πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μέχρι τα Χριστούγεννα ήμασταν σε καλή κατάσταση και από εκεί και πέρα ήταν μια τραγική χρονιά και κατέληξε στο να χάσουμε στον ημιτελικό από τον Ολυμπιακό. Όλοι ήμασταν σε κακή μέρα με αποτέλεσμα να έρθει αυτή η ήττα».

- Για τον πανηγυρισμό των παικτών του Ολυμπιακού στο 1-4:

«Προσωπικά δεν πιστεύω πως υπάρχει αυτή η ένταση να ανταποδώσει ο ένας στον άλλον. Απ' ό,τι θυμάμαι ήταν μια κίνηση του Γεωργάτου και ακολούθησαν οι υπόλοιποι. Δε νομίζω ότι είναι πράγματα που φανατίζουν και προκαλούν προβλήματα στις σχέσεις των παικτών».

- Για την καλύτερη απόκρουση:

«Είναι πράγματα που δεν μπορώ να θυμηθώ. Θυμάμαι με τη Μπαρτσελόνα στη Λεωφόρο, το 1-0, ένα σουτ του Ριβάλντο με έξω αριστερό, απέκρουσα. Πιο πολύ έχει να κάνει με το επίπεδο που αγωνίζεσαι απ' ότι με τον ποδοσφαιριστή που εκτελεί. Αυτά σου ανεβάζουν τον βαθμό δυσκολίας της απόκρουσης».

- Για το ματς τίτλου Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού στη Ριζούπολη το 2003:

«Ήταν μία δύσκολη εμπειρία. Παρότι ρωτάει συνέχεια ο κόσμος... Πολλά παιδιά έχουν μιλήσει... Ήταν μία δύσκολη κατάσταση. Ήταν ένα παιχνίδι όπου παιζόταν ένας τίτλος. Οι οπαδοί κρέμονταν σαν να σταφύλια και πριν μπούμε στα αποδυτήρια και μετά. Ήταν μία δύσκολη περίπτωση. Μου έχει ξανασυμβεί. Δεν είναι η πρώτη φορά, που μου συνέβη αυτό το πράγμα. Καμιά φορά γυρνάμε πίσω και ξεχνάμε. Ξεχνάμε τι έχουμε κάνει εμείς οι ίδιοι. Το χειρότερο πράγμα αυτό είναι.

» Ότι κανένας δεν κοιτάει ποτέ τον εαυτό του κοιτάει τι έχει κάνει ο άλλος. Αν είμαστε εμείς εντάξει απέναντι στις ομάδες που αντιμετωπίζουμε στο γήπεδό μας, τότε θα πρέπει να έχουμε την απαίτηση εκεί που πηγαίνουμε να είναι το ίδιο. Σίγουρα δεν ήταν η καλύτερη αντιμετώπιση. Θα μου πείτε τώρα, και πολλοί μου το λένε, δεν μιλάς γιατί πέρασες από τον Ολυμπιακό κτλ. Δηλαδή θ' αλλάξει κάτι αν θα πω εγώ τώρα κάτι διαφορετικό; Το θέμα είναι ένα: Ότι έχουμε φτάσει στο 2011 και γίνονται τα ίδια και χειρότερα απ' όσα έγιναν στη Ριζούπολη.

» Άρα που φτάνουμε; Είμαστε στο σημείο μηδέν, δεν έχει αλλάξει τίποτα και ούτε πρόκειται ν' αλλάξει έτσι όπως αντιμετωπίζουμε τα πράγματα. Αυτή είναι η απάντηση. Τώρα να σας δώσω εγώ λεπτομέρειες για το τι έγινε εκεί θ' αλλάξει κάτι; Δεν πρόκειται ν' αλλάξει κάτι. Το δυστύχημα για μένα είναι ότι πήγαμε να παίξουμε ένα παιχνίδι, δεν ήμασταν καλοί, χάσαμε 3-0, χάσαμε το πρωτάθλημα και ακολούθησαν αυτά που ακολούθησαν. Και πριν και μετά. Γιατί μετά είχαμε μία άλλη υποδοχή των δικών μας φιλάθλων στην Παιανία με σπάσιμο αυτοκινήτων και χαστούκι στον ίδιο τον Βαζέχα. Είδα άνθρωπο να χαστουκίζει τον Βαζέχα. Αυτός ο άνθρωπος, που ήταν σημαία της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια, δέχτηκε χαστούκι και βρίσιμο αισχρό. Αυτό να σκεφτούμε».

- Για το αν ήταν λάθος από τη διοίκηση του Παναθηναϊκού η αποχώρηση από την ομάδα μίας γενιάς σημαντικών παικτών μετά από εκείνο το ντέρμπι:

«Νομίζω ότι η ιστορία θα δείξει και θα κρίνει αν εκείνη η ομάδα έπρεπε να διαλυθεί, γιατί διαλύθηκε ουσιαστικά. Μην ξεχνάμε πως ήταν μία ομάδα, η οποία όλα εκείνα τα χρόνια στήριζε και την εθνική ομάδα του κύριου Ρεχάγκελ. Όταν ήρθε ο κύριος Ρεχάγκελ ουσιαστικά ο κορμός της εθνικής ομάδας, ο μεσοαμυντικός, ήταν όλος ο Παναθηναϊκός. Γιατί μιλάμε για μία ομάδα έτοιμη».

- Για το αν περίμενε ποτέ να γίνει πρωταθλητής Ευρώπης:

«Έ, όχι, εντάξει. Ούτε μπορούσε να περάσει ποτέ από το μυαλό μου ότι θα συνέβαινε αυτό το πράγμα. Η πρώτη σκέψη που είχαμε όταν ήρθε ο κύριος Ρεχάγκελ ήταν η επόμενη διοργάνωση για την οποία είχε την ευθύνη, τα προκριματικά για το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Πορτογαλίας. Ξεκινήσαμε με δύο ήττες, μία στην έδρα μας και μία στην Ουκρανία, αλλά η ομάδα είχε κάτι καλό και αυτή ουσιαστικά ήταν για μένα και η ευφυΐα του προπονητή».

- Για το αν η σεζόν 2003-2004, η τελευταία του στον Παναθηναϊκό, ήταν η πιο δύσκολη στην καριέρα του:

«Η πιο δύσκολη. Όχι δεν θα το έλεγα. Πρώτον γιατί είχα μεγάλες προκλήσεις μπροστά μου και πρώτα απ' όλα η πρόκριση στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Ήμασταν κοντά, είχαμε κάνει το διπλό στην Ισπανία, είχαμε νικήσει εντός την Ουκρανία, ήμασταν πρώτοι και μας έμεναν δύο παιχνίδια με την Αρμενία και τη Βόρειο Ιρλανδία.

» Ήμασταν πολύ κοντά στην πρόκριση και ας μην κρυβόμαστε για μένα που τελείωνε το συμβόλαιό μου το να βρίσκομαι το καλοκαίρι του 2004 στην Πορτογαλία ήταν υπέρ μου. Γιατί πάντα πίστευα ότι μπορούσα ν' αγωνιστώ στο εξωτερικό και θα ήταν καλό αν δεν μπορούσα να τα βρω με τον Παναθηναϊκό να έχω μία πόρτα ανοιχτή και αυτή να είναι μία ομάδα στην Ευρώπη για να πάω ν' αγωνιστώ και να κλείσω ένα συμβόλαιο καλύτερο από αυτό που είχα».

- Για το πότε οδηγήθηκε σε ρήξη η σχέση του με τον Παναθηναϊκό:

«Από την ημέρα που έφυγε από την προεδρία ο κύριος Φιλιππίδης, γιατί το καλοκαίρι του 2003 είχαμε συμφωνήσει και είχαμε ραντεβού τότε να υπογράψω το νέο συμβόλαιο. Την προηγούμενη μέρα ο κύριος Φιλιππίδης δήλωσε παραίτηση από την προεδρία του Παναθηναϊκού. Με ειδοποίησαν κάποια στιγμή να συζητήσουμε γιατί πλέον έχει αλλάξει ο τρόπος σκέψης, είχε έρθει ο κύριος Ζάετς, που ουσιαστικά έκανε κουμάντο στην ομάδα.

» Επανειλημμένα μου είχαν πει ότι θα μου μιλήσουν αλλά φυσικά δεν έγινε ποτέ αυτή η κουβέντα. Όπως σας είπα προηγουμένως ήμουν έτοιμος να υπογράψω στην ομάδα. Το θέμα έμεινε πίσω, πέρασαν πέντε μήνες, ώστε να φτάσουμε στον Δεκέμβριο για να κάνουμε την πρώτη κουβέντα για την ανανέωση του συμβολαίου όταν πλέον είχε διασφαλιστεί η πρόκριση της εθνικής στο EURO.

» Εκεί χωρίς να πούμε χρήματα, είπαμε ότι κι εγώ θέλω να μείνω και η ομάδα θέλει να με κρατήσει, οπότε ανανεώσαμε τη συνάντησή μας για μετά από ένα μήνα ώστε να μπουν στη συζήτηση και τα χρήματα. Με τις απαιτήσεις που είχα, πάντα οδηγούμενος από αυτά που έβλεπα στην ομάδα, δηλαδή τα συμβόλαια που υπήρχαν, τους ποδοσφαιριστές που είχαν έρθει, που είχαν φύγει, τα συμβόλαια που έκαναν, την προσφορά που είχαν, ένας αθλητής αυτά κοιτάει, μαζί κιόλας με το αν έχει και δεύτερη πόρτα ανοιχτή.

» Έτσι ζήτησα κάποια χρήματα, νομίζω δεν παίζει ρόλο να τα αναφέρω. Ο Παναθηναϊκός αρνήθηκε αυτή την πρόταση, λέγοντας ότι δεν υπάρχουν χρήματα και η ομάδα είναι χρεωμένη. Τους είπα 'δεν ξέρω γιατί μόνο σε εμένα συμβαίνει αυτό το πράγμα, γιατί πάντα η ομάδα είναι χρεωμένη κάθε φορά που εγώ ζητάω χρήματα'.

» Τέλος πάντων, μου είπαν 'αυτά είναι τα λεφτά αν θες υπογράφεις'. Είπα 'ευχαριστώ πολύ, δεν είναι το συμβόλαιο, το οποίο ζητάω'. Τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα, δεν μπήκαμε ποτέ σε καμία διαδικασία περίεργη. Το πρόβλημα ήταν μετά πια. Με το που αρνήθηκα το συμβόλαιο που μου πρότειναν. Εγώ έκρινα πως ήταν ένα συμβόλαιο συνταξιοδοτικό, δηλαδή πίστευαν ότι ο Νικοπολίδης έχει τελειώσει πλέον σαν τερματοφύλακας, ότι είναι έτοιμος να συνταξιοδοτηθεί και του είπαν 'πάρε και αυτά τα χρήματα και χατιρικά στα δίνουμε'. Με αυτή την έννοια.

» Το χειρότερο που με πείραξε ήταν όταν μου πρότειναν ένα χαρτί. Ο κύριος Ζάετς μου πρότεινε ένα χαρτί, μου είπε "αυτά είναι τα χρήματα, υπέγραψε το συμβόλαιο, πάρε το συμβόλαιο στα χέρια εσύ-βέβαια λέω λεπτομέρειες, αλλά καμιά φορά πρέπει να λέμε και τις λεπτομέρειες, έτσι; Μου λέει λοιπόν 'πάρε τα συμβόλαια κι αν βρεις ομάδα στο εξωτερικό να σου δίνει τα διπλάσια, τότε σκίσε τα συμβόλαια, δεν θα ισχύουν πλέον και πήγαινε στην ευχή του Θεού.

» Από σένα-λέει-το μόνο που ζητάμε είναι να μας δώσεις ένα χαρτί που θα λες ότι δεν θα πας σε άλλη ελληνική ομάδα'. Ξέρετε, όταν θες έναν αθλητή να τον κρατήσεις, του λες σε πιστεύω και θέλω να πορευτώ μαζί σου και του κάνεις μία τέτοια πρόταση, καταλαβαίνει πλέον ότι έχει τελειώσει από την ομάδα. Ότι οι άνθρωποι, οι οποίοι αποφασίζουν ποιος θα μείνει, ποιος θα φύγει, έχουν αποφασίσει ότι έχεις τελειώσει από την ομάδα.

» Φυσικά δεν μπορούσα να δεχτώ μία τέτοια πρόταση και του είπα "ευχαριστώ πολύ, δεν υπογράφω κανένα χαρτί και συνεχίζουμε όπως είμαστε". Αυτό είναι όλο το στόρι της κουβέντας, πάνω- κάτω. Μετά άρχισαν βέβαια τα γνωστά παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας του Παναθηναϊκού, που άρχισαν ακριβώς μετά την άρνησή μου να γράφουν ότι ήδη είχα συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό, ότι ήδη είχα συμβόλαιο και γι' αυτό αρνήθηκα την υπερπροσφορά του Παναθηναϊκού. Ε, φυσικά δεν ίσχυε αυτό, αλλά συστηματικά άρχισα να βγαίνω από ενδεκάδα, σιγά-σιγά να βγαίνω εκτός ομάδας, με αποτέλεσμα να βρεθώ εκτός Παναθηναϊκού».

- Για το πότε έγινε η πρόταση από τον Ολυμπιακό:

«Με τον Ολυμπιακό μίλησα τον Μάϊο. Λίγο πριν τη φιέστα ήρθε σε επαφή ο μάνατζέρ μου, όχι εγώ. Μου είπε ότι έχω προσφορά από τον Ολυμπιακό και με ρώτησε αν το σκέφτομαι. Γιατί, ξέρετε, ο μάνατζερ μπορεί να σου πει αυτό το πράγμα, αλλά καταλαβαίνει ότι η κατάσταση δεν είναι εύκολη. Δεν ξέρεις πως θα το δεχτεί ο άλλος, θα πάει, δεν θα πάει, μήπως πρέπει να το ξαναδούμε, θα περάσεις δύσκολα; Δεν είναι εύκολες οι μετακινήσεις. Του είπα 'να το συζητήσεις. Κάνε επαφές και θα το συζητήσουμε'.

» Εκεί ήταν η πρώτη κουβέντα. Βρήκαμε κι ένα σημείο επαφής στο οικονομικό. Η αλήθεια είναι ότι είχα μία συζήτηση και με τη γυναίκα μου, της είπα ότι ενδέχεται να περάσουμε και κάπως δύσκολα και πήρα και από εκεί το οκέι. Γιατί ξέρετε με την οικογένεια είσαι κάτι ενιαίο. Δεν είσαι μόνος σου σε αυτή τη ζωή. Η απάντηση από τη γυναίκα μου ήταν 'είμαι μαζί σου σε ό,τι αποφασίσεις' κι έτσι αποφασίσαμε να πάω στον Ολυμπιακό».

- Για το αν λειτούργησε και εκδικητικά στην απόφασή του:

«Ναι, λειτούργησα εκδικητικά. Ήθελα ν' αποδείξω σε αυτούς, οι οποίοι με υποτίμησαν και σαν αθλητή, αλλά και σαν άνθρωπο-γιατί ποτέ τους δεν προσπάθησαν να με γνωρίσουν σαν άνθρωπο, αυτή είναι η πραγματικότητα-πως ούτε τελειωμένος είμαι, ούτε ήθελα αυτά τα χρήματα για να κάνω τη συνταξιοδότησή μου. Εγώ είμαι ένας αθλητής έτοιμος για τα επόμενα τρία χρόνια να προσφέρω τα μέγιστα. Ήμουν πλέον έτοιμος απ' όλες τις απόψεις και ψυχικά και σε φυσική κατάσταση και τεχνικά και τα πάντα, εκείνη την εποχή ήμουν στην καλύτερή μου κατάσταση. Αυτοί πίστεψαν κάτι διαφορετικό με αποτέλεσμα κι εγώ μέσα μου να θέλω ν' αποδείξω ότι εγώ έχω το δίκιο και κακώς έγιναν αυτά που έγιναν».

- Για την χειρότερη στιγμή στην καριέρα του:

«Η χειρότερη είναι αυτό το 1-4 από την Τουρκία στο "Καραϊσκάκη". Ένα πράγμα που δεν ξέρω ποτέ πώς έγινε, από αυτά τα ματς που παίζεις και δεν καταλαβαίνεις ποτέ πώς ήρθαν έτσι. Ήταν ένα τραγικό κομμάτι για μένα. Καμιά φορά πολλοί ποδοσφαιριστές στα 37, στα 38 τους χρόνια λένε για ένα τέτοιο ματς ότι τους παίρνει από κάτω κι εμένα πάρα πολλοί τότε με είχαν τελειωμένο, έλεγαν εκείνη την εποχή ότι πρέπει να έχω σταματήσει κτλ.

» (...) Και οι οπαδοί του Ολυμπιακού με στήριξαν πάρα πολύ εκείνη τη χρονική περίοδο, γιατί θυμάμαι ότι ο επόμενος αγώνας της ομάδας ύστερα από αυτόν με την Τουρκία ήταν στο 'Καραϊσκάκη' και χειροκροτήθηκα. Ο κόσμος του Ολυμπιακού με στήριξε, μου έδωσε δύναμη, αλλά ήταν προσωπικό στοίχημα, ήταν εγωιστικό ν' αποδείξω ότι και πάλι κάνατε λάθος για μένα. Και αφού τα κατάφερα, της λέω και της γυναίκας μου, 'αφού τα κατάφερα, θα παίξουμε άλλο ένα χρόνο και θα σταματήσουμε (χαμογελάει)».

- Για το γεγονός ότι δυσκολεύτηκε κάπως να πει τις πρώτες του δηλώσεις ως ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού:

«Έως πολύ...Έως πολύ...Έως πολύ γιατί ήταν λίγο δύσκολο και δεν ήθελα ούτε να προκαλέσω κυρίως τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, αλλά ούτε και να μπω στη συνείδηση των οπαδών του Ολυμπιακού με δηλώσεις μεγάλες και να δείξω κάτι το διαφορετικό.

» Είχα σκοπό να μπω στη συνείδηση των φίλων του Ολυμπιακού, να με γνωρίσουν και να με εκτιμήσουν, βάσει των όσων έκανα στο γήπεδο. Ούτε στον Παναθηναϊκό έκανα ποτέ δηλώσεις για τον κόσμο και αυτά, που ξεφεύγουμε καμία φορά-αν και τώρα το κάνουν οι ξένοι παίκτες πιο πολύ και όχι οι Έλληνες.

» Πίστευα ότι αγωνιζόμενος και δείχνοντας αυτά που πρέπει να δείξω μέσα στο γήπεδο, τότε θα μείνω στην εκτίμηση των οπαδών του Ολυμπιακού. Γιατί οι οπαδοί του Ολυμπιακού γνώριζαν ότι ο Νικοπολίδης ήταν 15 χρόνια στον Παναθηναϊκό, ήταν αρχηγός του, αυτά τα ξέρανε. Ήθελα να μπω σιγά-σιγά στην εκτίμησή τους, να με αγαπήσουν γι' αυτό που θα προσφέρω στην ομάδα. Ήθελα να μείνω στη συνείδησή τους.

» Δεν πήγα εκεί περαστικός. Δεν πήγα εκεί για δύο χρόνια, για τρία χρόνια, να πάρω τα χρήματα και να πάω σπίτι μου. Δεν πήγα γι' αυτόν τον λόγο στον Ολυμπιακό. Στον Ολυμπιακό πήγα να πετύχω. Πήγα να κάνω την καριέρα που ήθελα να κάνω και πίστευα ότι ήταν ομάδα που θα μου το πρόσφερε αυτό. Και στο τέλος δικαιώθηκα. Δικαιώθηκα όχι μόνο για τους τίτλους και τις πορείες που είχα με τον Ολυμπιακό, δικαιώθηκα γιατί ο κόσμος με εκτίμησε και με αγάπησε πραγματικά και ήξερε ότι ο Νικοπολίδης ήταν στην ομάδα τους κι έδινε τα πάντα. Γι' αυτό ήθελα να μείνω στη συνείδησή τους και πιστεύω τα κατάφερα».
- Για το ποιες είναι αυτές οι διαφορές των δύο ομάδων:

«Ο Ολυμπιακός είναι τελείως διαφορετική ομάδα. Είναι μία ομάδα φύσει επιθετική. Ο κόσμος, όλοι, αυτό που ζητάνε είναι η επίθεση. Δεν τους ενδιαφέρει η άμυνα, δεν τρελαίνονται για την άμυνα. Ο Παναθηναϊκός είναι μια πιο συγκρατημένη ομάδα σε σχέση με τον Ολυμπιακό. Παίζει για το αποτέλεσμα, γι' αυτό όλα αυτά τα χρόνια πετύχαινε αυτή τη διαφοροποίηση στην Ευρώπη.

» Στον Ολυμπιακό όλοι θέλουν να κάνουν επίθεση και το ζητάει και ο κόσμος, δηλαδή τον βλέπεις από πάνω και θέλει αυτό το πράγμα, το συνεχόμενο. Τους ενδιαφέρει να είναι μία ομάδα να έχει τον ρυθμό, να έχει την μπάλα, να είναι κυρίαρχη στο γήπεδο. Στον Παναθηναϊκό δεν τα είχαμε αυτά τα στοιχεία ή δεν τα θέλαμε καμιά φορά, ίσως γι' αυτό πολλές φορές το στυλ που είχαμε μας ευνοούσε στην Ευρώπη».

- Για τον καλύτερο προπονητή που είχε:

«Θα πω αυτόν που μου ταιριάζει πιο πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Αυτόν που πιστεύω ότι μου ταιριάζει πολύ ποδοσφαιρικά: Ερνέστο Βαλβέρδε. Είναι από τις λίγες φορές, που έκανα πραγματικά προπόνηση και ευχαριστιόμουν αυτό που έκανα. Ο τρόπος με τον οποίο έκανε προπόνηση ήταν ευχάριστος, περνάγαμε ωραία και νομίζω ότι ήταν κάτι λίγο διαφορετικό απ' όλους τους άλλους. Χωρίς να θέλω ν' αδικήσω κανέναν, έτσι;».

- Για τον συγκλονιστικό τελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ όπου έκρινε τον τίτλο υπέρ του Ολυμπιακού στα πέναλτι:

«Για μένα; Ήταν από τα χειρότερά μου παιχνίδια! Την αλήθεια; Ήταν από τα χειρότερά μου παιχνίδια. Δεν μπορώ να αισθάνομαι άνετος όταν έχω δεχτεί τέσσερα γκολ. Ήμουν εκτός παιχνιδιού με την έννοια ότι δεν μου πήγε το παιχνίδι καθόλου. Δεν έχω εκτελέσει ξανά πέναλτι, αλλά επειδή λέμε τώρα πέντε πράγματα, που είναι η πραγματικότητα, αυτή ήταν η πραγματικότητα: Δεν ήμουν στην καλύτερή μου μέρα στο συγκεκριμένο παιχνίδι».
Newsroom ΔΟΛ

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Πιλάβιος: «Δεν έστησε ματς ο Ψωμιάδης»

Ο Σοφοκλής Πιλάβιος στην κατάθεσή του στον 9ο τακτικό ανακριτή Γιώργο Κασίμη ανέφερε πως ο Μάκης Ψωμιάδης δεν έστησε ποτέ αγώνα και δεν έκανε παράνομο στοιχηματισμό.
Ο πρόεδρος της ΕΠΟ στις 29 Σεπτεμβρίου είχε καταθέσει στον ανακριτή για τα «στημένα», αλλά τόνισε πως δεν γνώριζε καμία παράνομη πράξη του παράγοντα της Καβάλα, ούτε είχε απειληθεί: «Δεν ξέρω κάποια παράνομη ενέργεια του κ. Μάκη Ψωμιάδη σχετικά με στήσιμο αγώνων και παράνομο στοιχηματισμό. Ουδέποτε ένιωσα να απειλούμαι από κανέναν και ειδικά από τον κ. Ψωμιάδη. Ωστόσο θεωρώ απίθανο ότι ήθελε να παρέμβει στους διαιτητές προκειμένου να στήσει αγώνα».
Ο Σοφοκλής Πιλάβιος πήρε θέση για τον Μάκη Ψωμιάδη και αυτή ήταν υπέρ: «Σε όλους αυτούς τους αγώνες οι διαιτητές δεν έπραξαν κανένα σφάλμα και όλοι είχαν αξιολογηθεί ως άριστοι. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι η ΕΠΟ και εγώ προσωπικά συνιστούμε κάποιον κρίκο στο στήσιμο των αγώνων», όπως ανέφερε.

http://www.kerdos.gr/default.aspx?id=1614178&nt=103

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Πέθανε ο πυγμάχος Τζόε Φρέιζερ

Ο Τζόε Φρέιζερ, από τα μεγαλύτερα ονόματα στην ιστορία της παγκόσμιας πυγμαχίας, άφησε σήμερα τα ξημερώματα την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 67 ετών, στη Φιλαδέλφεια, μετά από άνιση μάχη με τον καρκίνο.

Ο Φρέιζερ, που είχε κατακτήσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα βαρέων βαρών, έχει μείνει γνωστός στην ιστορία του αθλήματος για τις τρεις επικές μονομαχίες του με τον θρύλο, Μοχάμεντ Αλι. Ο Αμερικανός παλαίμαχος πυγμάχος είχε επίσης κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1964, ενώ ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής από το 1970 έως το 1973.

http://www.tanea.gr/athlitismos/article/?aid=4671371

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

ευρω-Σάλπι

Την καλύτερη απάντηση στους επικριτές του έδωσε ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης με τα δύο γκολ που πέτυχε επί της Σάμροκ. Τα δύο συγκεκριμένα τέρματα όμως δεν ήταν τυχαία καθώς του χάρισαν την πρώτη θέση στη σχετική λίστα των Ελλήνων σκόρερ στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Τα γκολ του στην Ευρώπη με τη φανέλα του ΠΑΟΚ

30/09/99 UCUP ΠΑΟΚ - Λοκομοτίβ Τιφλίδας 2-0
03/10/02 UCUP ΠΑΟΚ - Λεϊξόες 4-1
06/09/04 UCUP ΠΑΟΚ - ΑΖ Αλκμααρ 2-3
30/09/04 UCUP ΑΖ Αλκμααρ - ΠΑΟΚ 2-1
15/09/05 UCUP ΠΑΟΚ - Μέταλουργκ Ντόνετσκ 1-1
29/09/05 UCUP Μέταλουργκ Ντόνετσκ - ΠΑΟΚ 2-2
14/12/05 UCUP ΠΑΟΚ - Ρεν 5-1
04/08/10 CHL ΠΑΟΚ - Άγιαξ 3-3
15/12/10 UCUP Ντιναμό Ζάγκρεμπ - ΠΑΟΚ 0-1
03/11/11 UCUP Σάμροκ Ρόβερς - ΠΑΟΚ 1-3 δύο γκολ

Οι κορυφαίοι ευρωσκόρερ των ελληνικών ομάδων

Σαλπιγγίδης 27
Νικολαϊδης 26
Βαζέχα 25
Σαραβάκος 25
Λυμπερόπουλος 18
Αναστόπουλος 17
Κωνσταντίνου 16
Τζόρτζεβιτς 15
Φρούσος 12
Γιαννακόπουλος  11

http://sports.in.gr/football/article/?aid=1231136086